Það tapa allir.

Ferðaþjónustan fer ekki varhluta af ástandinu, frekar en aðrir.  Sumir hafa haldið að lágt gengi krónunnar þýddi að ferðamenn flykktust til landsins, en svo er ekki.  Fréttir erlendra miðla af yfirvofandi skorti á nauðsunjum, svo sem eldsneyti og matvöru eru heldur letjandi, svo vægt sé ti orða tekið.  Einnig hafa komið fram ásakanir um að Islendingar hagræði genginu sér í hag, og því sé ekki eins hagkvæmt að fara til Íslands, að ekki sé minnst á óróann, og hugsanlegr óeirðir.  Á þessum tíma árs eru margir Breskir skólahópar Í landinu, að eyða vetrarfríinu.  Við sem störfum í ferðaþjónustunni verðum vör við áhyggjur foreldra af ástandinu, og fáum oft spurningar um ástandið og hvort ferðamaðurinn sé öruggur.   Enginn ferðamaður vill ferðast til lands, þar sem fjármálakerfið er hrunið, og skortur er yfirvofandi, að ekki sé talað um hættu á borgarastríði.  

Bretar ættu að vera fjölmennastir ferðamanna á þessum árstíma, þeir eru einnig helstu fórnarlömb fjárglæframannanna, og því eðlilegt að þeim fækki.   Ummæli Davíðs, og ráðaleysi stjórnarinnar, með þá Geir og Árna í fararbroddi, hafa gefið þá ýmind að hér sé land, sem er stjórnað af fjárglæpamönnum, og stjórnin hafi ekki neina getu, eða vilja til að breyta því. 

Reyndar er ég farinn að hallst að því sjálfur.  Því er krafan:

Burt með Davíð,  burt með þessa handónýtu stjórn,  drögum bankastjórnir og fjármálaráðgjafa ti ábyrgðar.   Dæmum fjárglæpamennina, og gerum eigur þeirra (okkar) upptækar,  ekki hefur okku almúganum verið hlíft, ef við höfum farið framúr með okkar fjármál.     Síðan væri réttast að gera þessa menn útlæga úr viðskiftalífinu til frambúðar.

Reynum svo að byggja upp á nýtt á rústunum, sem þessir menn skildu eftir sig, og að sýna umheiminum að hér búa engir aumingjar, sem láta svona menn vaða yfir sig með glott á vör, kannski tekst okku að endurheimta það góða álit, sem þjóðin hafði áður.

 

Enn fækkar farþegum í Keflavík